🎋 List Do Św Jakuba Nowy Testament

ListAbg – List Abgara ListAleks – List św. Paw ła do Aleksandryjczyków ListAp – List Aposto łów ListHerP – List Heroda do Piłata ListJkKw – List Jakuba do Kwadratusa ListLaod – List św. Paw ła do Laodycejcyków ListLen – List Lentulusa ListMFlor – List Maryi do mieszka ńców Florencji ListMIg – Korespondencja Maryi i

10 Na świecie był, a świat jest uczyniony przezeń, a świat go nie poznał. 11 Przyszedł do własności, a swoiż go nie przyjęli. 12 A ilekolwiek ich przyjęli go, dał im moc, aby się stali synami Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego. 13 Którzy nie ze krwie, ani z woléj ciała, ani z woléj męża, ale z Boga się narodzili.

List JudyList Judy (Jud) – jeden z listów powszechnych Nowego Testamentu . Tradycyjnie przyjmuje się, że jego autorem jest apostoł Juda Tadeusz lub Juda, brat św. Jakuba Młodszego , krewny Jezusa . Adresatem listu były wspólnoty judeochrześcijańskie pierwotnego Kościoła. Został napisany w latach 80. lub 90. I wieku . Ma zaledwie 25 wersetów i jest jednym z najkrótszych pism Nowego treści1 Autorstwo2 Czas i miejsce powstania3 Przyczyna powstania listu4 Plan księgi5 Treść6 Związki z innymi księgami7 Kanoniczność8 Zobacz też9 Przypisy10 Bibliografia11 Linki zewnętrzne AutorstwoWedług pierwszych słów listu jego autorem jest "Juda... brat... Jakuba" (werset 1), przypuszczalnie "brata Pańskiego" ( Ga 1,19) i przywódcy Kościoła jerozolimskiego ( Dz 15,13-21).Część tradycji chrześcijańskiej utożsamia autora z Judą Tadeuszem (Łk 6,16; BT )[1], jednym z dwunastu apostołów[2]. Jednak sam autor nie nazywa siebie apostołem, a w wersecie 17. wydaje się odróżniać od innych apostołów. Dlatego częściej przyjmuje się, że chodzi o Judę wymienionego wraz z Jakubem w Ewangelii według św. Marka (Mk 6,3; BT )[3] oraz według św. Mateusza (Mt 13,55; BT )[4], gdzie zostali nazwani "braćmi Pana"[5].Współcześni bibliści jak np. Jerome H. Neyrey[6] sądzą jednak, że utwór został napisany pod pseudonimem – nie przez samego Judę, a raczej przez jego uczniów – z kilku powodów:późnego powstania (werset 17 opowiada o " Apostołach Pana naszego" w taki sposób, jakby należeli oni do odległej przeszłości);pewnego sformalizowania „wiary raz tylko przekazanej świętym" (w. 3), co jest cechą charakterystyczną utworów „wczesnokatolickich";doskonałej greki , którą raczej nie mogli się posługiwać żydowscy naśladowcy Jezusa;zwyczaju późniejszego Kościoła, polegającego na uwiarygodnianiu nauczania za pomocą przypisania go jakiejś wybitnej postaci historii wczesnego Judy zakwestionował już Marcin Luter , bo według uznawanej przez niego tradycji Juda miał działać na terenie Persji i nie mógł pisać piękną greką[7]. Czas i miejsce powstaniaŻaden element listu nie pozwala na jego dokładne datowanie. Przy ustalaniu daty jego powstania wykorzystywany jest fakt cytowania fragmentów Listu Judy przez 2. List św. Piotra .Tradycyjne ujęcie, przyjmujące autorstwo Judy, datuje powstanie listu na lata 64-66[8]. Seweryn Kowalski we wstępie do swojego przekładu księgi jako daty graniczne uznał:rok śmierci Jakuba – 62, kiedy to, jego zdaniem, kościół w Palestynie wolny był od herezji, które piętnuje list,rok 67, kiedy według tradycji zginął św. Piotr; tak więc list nie mógł powstać później[2].Współczesne ujęcie, przy założeniu datowania 2. Listu św. Piotra na około 100 r., wyznacza datę powstania Listu Judy na lata 80. lub 90. lub jeszcze późniejsze[5].Miejsce powstania listu pozostaje nieznane i nie wysuwa się co do niego hipotez. Przyczyna powstania listuAutor listu podkreśla obecność we wspólnocie wierzących szyderców (w. 18) – ludzi podważających podstawowe elementy nauki chrześcijańskiej, np. autorytet Boga (w. 4), których fałszywe nauczanie prowadzi do niemoralności. Bibliści[6] zwracają jednak uwagę, że opis odstępców przedstawiony przez Judę jest zbyt ogólny, by na jego podstawie można było zrekonstruować głoszoną przez nich herezję . Jeśli zaś idzie o bezpośrednią przyczynę powstania listu, autor wskazuje na wypełnienie się dawnej przepowiedni o fałszywych nauczycielach (w. 17-18) – obranej w celu uwypuklenia sytuacji, którą Juda uważał za Judy nie było skierowane do konkretnej wspólnoty, lecz do wszystkich kościołów (jest zatem listem powszechnym ) – prawdopodobnie też nie opisuje w nim konkretnej herezji, która pojawiła się w jednym z kościołów lokalnych, lecz wyczula wszystkie kościoły na opisany problem[9]. Żaden z elementów Listu Judy nie pozwala na precyzyjne ustalenie daty jego powstania, wolno zatem przyjąć, że jest to napisany pod pseudonimem utwór, wyrażający ogólne zatroskanie pojawieniem się odstępczych poglądów w Kościele u schyłku I w. po Chrystusie[6]. Plan księgiZgodnie z konwencją epistolarną List Judy ma następujący plan[6] (w nawiasach numery wersetów):Wstęp do listu (1-2)Bezpośredni powód powstania listu (3-4)Ostrzeżenia przed sądem (5-15)Sąd Boży w przeszłości (5-7)Oznajmienie sądu Bożego (8-10)Przykłady sądu (11-13)Zapowiedź sądu (14-15)Grzesznicy i święci (16-23)Cechy grzeszników (16-19)Charakterystyka świętych (20-23)Zakończenie listu: doksologia (24-25) TreśćCelem listu jest ostrzeżenie adresatów przed "jakimiś ludźmi", "szydercami" siejącymi zgorszenie, oraz zachęta do "walki o wiarę raz tylko przekazaną świętym" (w. 3). Autor poleca też, aby wierni byli pełni wiary i miłości, modlili się i oczekiwali "miłosierdzia Pana naszego, Jezusa Chrystusa , które wiedzie ku życiu wiecznemu" (w. 3).Głoszona przez szyderców nauka stanowi według autora listu poważne niebezpieczeństwo dla wiary, ponieważ kwestionuje absolutny charakter Chrystusowego panowania (w. 3-4) oraz jest zbyt pobłażliwa wobec laksyzmu , który prowadzi do nadużyć seksualnych (w. 8 i 12). Głoszona przez fałszywych proroków doktryna byłaby więc osobliwą mieszaniną mistycyzmu i rozwiązłości[9].List jest pisany twardym i surowym stylem, przypominającym nieco wypowiedzi starotestamentowych proroków[6].Chester Beatty XII, grecki rękopis Księgi Henocha, z tekstem cytowanym przez List Judy Związki z innymi księgamiAutor Listu Judy przejawia bardzo dobrą znajomość różnorodnych źródeł: zarówno dokumentów, jak i szeroko rozpowszechnionych poglądów i tradycyjnych sformułowań. W wersecie 9 nawiązuje do sporu Michała Archanioła z diabłem o ciało Mojżesza , opisanego w apokryfie Wniebowzięcie Mojżesza [10], a w wersetach 14-15 dosłownie cytuje 1 Henocha 1, 9 . Juda czerpie przykłady z Księgi Rodzaju (w. 5-7) i wykazuje się znajomością myśli żydowskiej (w. 11)[6].Wersety 4-16 są niemal dosłownie cytowane w 2. rozdziale 2. Listu św. Piotra [11]. KanonicznośćList Judy pierwotnie nie był włączany do kanonu Nowego Testamentu, z powodu cytowania pism apokryficznych . W pierwszych wiekach wzbudzał pewne kontrowersje, co rodziło wątpliwości w kwestii jego kanoniczności . Nie był to jednak jedyny powód, bo aż do IV wieku kwestionowano kanoniczność wszystkich czterech krótkich listów powszechnych (2 Pt, 2 J, 3 J i Jd). Powodem wątpliwości mogła więc być również krótkość listu. Jest on jednak podany jako natchniony w Kanonie Muratoriego , najstarszym, datowanym na 180 rok spisie ksiąg Nowego Testamentu. Jego kanoniczność potwierdzał również Tertulian , a do listu nawiązywali Klemens Rzymski oraz Klemens Aleksandryjski [12]. Orygenes pisał o nim jako o piśmie kanonicznym, choć wspominał o zastrzeżeniach dotyczących cytowania apokryfów[13]. Euzebiusz z Cezarei , choć uznawał kanoniczność listu, zaliczał go do ksiąg kwestionowanych (antilegomena)[13][12]. Marcin Luter początkowo uważał List Judy za " mniej kanoniczny "[14] i twierdził, że "nie trzeba go zaliczać do głównych ksiąg, które powinny kłaść podstawy wiary"[7]. Obecnie jednak Kościoły protestanckie uznają go za integralną część Nowego Testamentu[12].Kościół katolicki w 1546 roku, podczas soboru trydenckiego , potwierdził kanoniczność 27 ksiąg Nowego Testamentu, w tym Listu Judy[14]. Kościoły prawosławne również uznają kanoniczność listu[15]. Zobacz też Warianty tekstowe Listu Judy Przypisy↑ Łk 6,16 ↑ 2,0 2,1 Pismo święte Nowego Testamentu. Seweryn Kowalski (tłum.). Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1987, s. 440. ↑ Mk 6,3 ↑ Mt 13,55 ↑ 5,0 5,1 Wilfrid Harrington: Klucz do Biblii. Warszawa: Instytut Wydawniczy "Pax", 1995, ss. 489-491. . ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Jerome H. Neyrey: List św. Judy. W: Katolicki komentarz biblijny. Raymond E. Brown, Joseph A. Fitzmyer, Roland E. Murphy (red. wyd. oryg.), Waldemar Chrostowski (red. wyd. pol.). Warszawa: 2001, s. 1538. . ↑ 7,0 7,1 Przedmowa do Listów św. Jakuba i św. Judy (1522). W: Marcin Luter: Przedmowy do ksiąg biblijnych . tłum: J. Krzyszpień. 1992: Warszawa. [dostęp 2008-11-18]. ↑ Władysław Lohn: Pismo Święte Nowego Testamentu w przekładzie polskim ks. Jakuba Wujka SI. Kraków: Wydaw. Apostolstwa Modlitwy : Księża Jezuici, 1989 (reprint wydania z 1962), s. 385. . ↑ 9,0 9,1 Encyklopedia chrześcijaństwa, Henryk Witczyk (red.), wyd. 2, Kielce 2001, s. 308.↑ Nie jest to dosłowny cytat z Wniebowzięcia Mojżesza i nie wszyscy się zgadzają, że właśnie tę księgę cytuje, ale ze względu na duże podobieństwo należy uznać, że autor listu prawdopodobnie nawiązuje do tej właśnie księgi.↑ Szerzej na ten temat w: Terrance Callan. Use of the Letter of Jude by the Second Letter of Peter. „Biblica”. 85 (2004). Ss. 42-64.↑ 12,0 12,1 12,2 Kenneth L. Barker, Donald W. Burdick: Zondervan NIV Study Bible: New International Version. Grand Rapids, Mich.: Zondervan, 2002, ss. 1958-1959. . ↑ 13,0 13,1 Bernard Wodecki: Wstęp do Listu Judy. W: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu ( Biblia Poznańska ). T. 4: Nowy Testament. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha, 1999, ss. 610-611. . ↑ 14,0 14,1 Rozwój kanonu biblijnego . [dostęp 2008-11-18].↑ Raymond E. Brown, Raymond F. Collins: Kanon ksiąg świętych. W: Katolicki komentarz biblijny. Raymond E. Brown, Joseph A. Fitzmyer, Roland E. Murphy (red. wyd. oryg.), Waldemar Chrostowski (red. wyd. pol.). Warszawa: 2001, s. 1604. . BibliografiaRoman Bartnicki: Walka z herezjami (List św. Judy). W: Wprowadzenie w Myśl i Wezwanie Ksiąg Biblijnych, t. 10. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1992, ss. 132-141. F. Gryglewicz: List św. Judy. W: Listy Katolickie (Pismo Święte NT, 11). Poznań: 1959, ss. 473-496. Jerome H. Neyrey: List św. Judy. W: Katolicki komentarz biblijny. Raymond E. Brown, Joseph A. Fitzmyer, Roland E. Murphy (red. wyd. oryg.), Waldemar Chrostowski (red. wyd. pol.). Warszawa: 2001, ss. 1537-1541. . Wstęp do Listu św. Judy Apostoła. W: Biblia Tysiąclecia , wyd. IV. Poznań: Pallottinum, 2003. [dostęp 2008-12-15]. Linki zewnętrzne Jud w Biblii Tysiąclecia Inne hasła zawierające informacje o "List Judy": Inne lekcje zawierające informacje o "List Judy": Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka

1 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, przesyła pozdrowienia dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu. 2 Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie; 3 Wiedząc, że doświadczenie waszej wiary wyrabia cierpliwość. 4 Cierpliwość zaś niech dopełni swego dzieła, abyście byli doskonali i zupełni, niemający żadnych braków. 5 A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana. 6 Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej tu i tam. 7 Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana. 8 Człowiek umysłu dwoistego jest niestały we wszystkich swoich drogach. 9 Niech ubogi brat chlubi się ze swojego wywyższenia; 10 A bogaty ze swego poniżenia, bo przeminie jak kwiat trawy. 11 Jak bowiem wzeszło palące słońce, wysuszyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęło piękno jego wyglądu, tak też bogaty zmarnieje na swoich drogach. 12 Błogosławiony człowiek, który znosi próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma koronę życia, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują. 13 Niech nikt, gdy jest kuszony, nie mówi: Jestem kuszony przez Boga. Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi. 14 Lecz każdy jest kuszony przez własną pożądliwość, która go pociąga i nęci. 15 Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy będzie wykonany, rodzi śmierć. 16 Nie błądźcie, moi umiłowani bracia! 17 Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności. 18 Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń. 19 Tak więc, moi umiłowani bracia, niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia i nieskory do gniewu. 20 Gniew bowiem człowieka nie wykonuje sprawiedliwości Bożej. 21 Odrzućcie więc wszelką plugawość oraz bezmiar zła i z łagodnością przyjmijcie zaszczepione w was słowo, które może zbawić wasze dusze. 22 Bądźcie więc wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie. 23 Jeśli bowiem ktoś jest słuchaczem słowa, a nie wykonawcą, podobny jest do człowieka, który przygląda się w lustrze swemu naturalnemu obliczu. 24 Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był. 25 Lecz kto wpatruje się w doskonałe prawo wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą dzieła, ten będzie błogosławiony w swoim działaniu. 26 Jeśli ktoś wśród was sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga swego języka, lecz oszukuje swe serce, tego pobożność jest próżna. 27 Czysta i nieskalana pobożność u Boga i Ojca polega na tym, aby przychodzić z pomocą sierotom i wdowom w ich utrapieniu i zachować samego siebie nieskażonym przez świat.

list do św jakuba nowy testament